Κοιμήσου Περσεφόνη...

Πώς μπορούμε με ευαισθησία και σεβασμό προς τις ζωές που χάθηκαν και τις περιουσίες των ανθρώπων που καταστράφηκαν να περιγράψουμε τη θλίψη και την αγωνία που ζήσαμε εκείνες τις ώρες ως κάτοικοι της Ραφήνας και της ευρύτερης περιοχής; Το ποίημα αυτό είναι μια ευχή σε όσους έζησαν. Μια προσευχή για όσους χάθηκαν...

Ραφήνα 23 Ιουλίου 2018 – Πυρκαγιά

Πότε το θερινό όνειρο έγινε εφιάλτης

και ξάφνου το φως έκρυψε ένα σύννεφο στάχτης.

Ο αστραφτερός γιαλός με πεύκα άλλοτε ζωσμένος

θολός, μουντός στο κάρβουνο βρέθηκε παραδομένος.

Οι κόλποι με τα χρώματα, την δροσερή την αύρα, 

το Κόκκινο, το Πράσινο, το Μπλε έμειναν τώρα μαύρα.

Κι όσοι βρέθηκαν στο Μάτι του κυκλώνα,

αγκαλιασμένοι, ξέπνοοι κοιμήθηκαν αιώνια.

Καμένη γη, άνθρακας, καμένη λαμαρίνα,

ανέσυραν πυρόπληκτους πνιγμένους στη Ραφήνα.  

Θλίψη και οργή. Μια προσευχή

στα καπνισμένα συντρίμμια η Περσεφόνη θρηνεί.    

Δανάη Α. Μπασαντή 

Οι φωτογραφίες είναι από την περιοχή Κόκκινο Λιμανάκι στη Ραφήνα, την επόμενη της μεγάλης πυρκαγιάς.