Αποχαιρετώντας τη Φιλοσοφική Αθηνών

Με αφορμή ένα διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα το κτήριο της Φιλοσοφικής σχολής ξεκινήσαμε μαζί με μια φίλη μου να φωτογραφίζουμε χαρακτηριστικές εικόνες από τις διαδρομές που κάνουμε μέσα στο κτήριο της σχολής μας.

Θυμήθηκα την εποχή που ήμασταν ακόμα πρωτοετείς. Τον ενθουσιασμό που είχα όταν μπήκα για πρώτη φόρα στο κτήριο της Φιλοσοφικής Αθηνών. Προσπαθούσα να βρω τη γραμματεία του τμήματος μου. Πήρα λάθος ανελκυστήρα, με αποτέλεσμα να μην φτάσω ποτέ στον τρίτο όροφο, μπερδεύτηκα και στο τέλος πήγα σε λάθος γραμματεία. Το κτήριο της σχολής μου φάνηκε λαβύρινθος και ομολογώ ότι τον πρώτο μήνα έχανα συχνά τον προσανατολισμό μου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ζητούσα οδηγίες από άλλους συμφοιτητές ή και από τους θυρωρούς για να βρω ένα αμφιθέατρο!

Από τότε περάσαμε χειμώνες και καλοκαίρια μέσα στη σχολή και εξερευνήσαμε όλες τις γωνιές της. Μάθαμε ποιο κάθισμα στο αμφιθέατρο ήταν σπασμένο, αφού πρώτα την πατήσαμε, εμείς ή ο διπλανός μας που πήγε να κάτσει βιαστικά και εξαφανίστηκε κάτω από το έδρανο κάνοντας πάταγο με ανώμαλη προσγείωση στο πλατύσκαλο. Τώρα πια είμαστε εξοικειωμένοι με τις δυσλειτουργίες αλλά και με τα προτερήματα του χώρου της σχολής. Γνωρίζουμε ποιος ανελκυστήρας δεν λειτουργεί και βρίσκουμε τη καλύτερη γωνιά για καφέ στο κυλικείο.

Μέσα σε όλα δεν παραλείψαμε να ανακατευτούμε και με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις παρατάξεις. Περάσαμε ώρες στην καπνισμένη και θολή ατμόσφαιρα της Aula (αίθουσα εκδηλώσεων της Φιλοσοφικής), όπου γίνονται οι γενικές συνελεύσεις όλων των τμημάτων με μακροσκελείς ομιλίες, σε ρετρό κομματικό στυλ και με ξεπερασμένα συνθήματα.

Υπήρξε και μια περίοδος κρίσης στη συντήρηση και καθαριότητα, που η ούτως ή άλλως ελλιπής και προβληματική διαχείριση του κτηρίου έφτασε στο απροχώρητο. Από τη δυσοσμία δεν μπορούσαμε να περάσουμε ούτε απέξω από τις τουαλέτες. Είχαν εμφανιστεί σωροί σκουπιδιών σε κάθε γωνία και διάδρομο. Επιπλέον δεν λειτουργούσαν οι ανελκυστήρες της σχολής, πρόβλημα καθόλου αμελητέο για ένα εννιαόροφο κτήριο. Εκείνο το καλοκαίρι του 2014 η εξεταστική μας διήρκησε μέχρι τον Αύγουστο λόγο των μακροχρόνιων απεργιών και καταλήψεων του χειμώνα. Θυμάμαι ένα από τα τελευταία μαθήματα κλασικής αρχαιολογίας που δίναμε προφορικά. Την μέρα εκείνη είχε καύσωνα. Όσοι τολμηροί είχαμε πάει να δώσουμε το μάθημα είχαμε καταλάβει όλους τους πάγκους του ορόφου και κάναμε αέρα με τις σημειώσεις μας.

Όταν ξεκινήσαμε τις σπουδές μας είχαμε μόλις βγει από το μικρόκοσμο της σχολικής μας τάξης. Οι διάδρομοι και τα μεγάλα αμφιθέατρα της σχολής φάνταζαν αχανείς και μας γέμιζαν δέος. Όλα αυτά ζυμωθήκαν μέσα μας και διαμορφώθηκαν, με μαγιά τις εμπειρίες που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Στο κατώφλι της εξόδου των σπουδών, οι κατευθύνσεις μας πλέον έχουν αλλάξει. Με το στίχο των Semisonic «Every new beginning comes from some other beginning’s end» αποχαιρετώ τα χρόνια των σπουδών μου στη Φιλοσοφική Σχολή. 

Κείμενο: Δανάη Μπασαντή