Ο αειθαλής, εθνικός μας Νιόνιος

Κείμενο: Αλεξάνδρα Σκαμάγκα

Μαθήτρια γυμνασίου στην Αργυρούπολη, θυμάμαι να πηγαίνω με άδειες κασέτες 60 κι 90 λεπτών, στο μαγαζί με τα στερεοφωνικά, γωνία Κύπρου και Ειρήνης, στο ισόγειο του τριώροφου του Μπιθικώτση. Ο υπεύθυνος εκεί, ένας σκονισμένος μικρόσωμος μακρυμάλλης, είχε δεχθεί με επιφύλαξη, να μου "γράφει" τους δίσκους του Σαββόπουλου. Πού συστήματα ήχου και δίσκοι τότε! Και μετά στο κασετόφωνο, να παίζουν ολημερίς, ασταμάτητα... Τι κι αν η γειτονιά έσπρωχνε στην άκρη όσους δεν γκετοποιούνταν, δεν καλουπώνονταν στα καθορισμένα όρια, από τις πανίσχυρες, κατά την μεταπολίτευση, Τοπικές Οργανώσεις των κομμάτων!

Σ’ αυτά τα όρια φυσικά ο Νιόνιος δεν χωρούσε! Γιατί "σαν τον καραγκιόζη" αντλούσε τα τραγούδια του, από αυθεντικούς τόπους συνάντησης του λυρισμού με την αμφισβήτηση και με γλώσσα άμεση, εκφράστηκε έξω από ιδεολογικά "κλισέ" και καθεστηκυίες "αξίες". Συνταξίδεψε, στην "υπόγεια διαδρομή" του, από τη Σωτηρία Μπέλλου και τη Δόμνα Σαμίου, μέχρι τον Μπομπ Ντύλαν! Και αφιέρωσε "ένα μακρύ ζεϊμπέκικο", το χορό της ήττας, στον περιθωριακό Νίκο Κοεμτζή!

Συναυλία "Όλοι μαζί μπορούμε" στο Παναθηναϊκό Στάδιο 2017

Ο Διονύσης Σαββόπουλος όλα αυτά τα χρόνια δεν αρκέστηκε στο, συνηθισμένο για καθιερωμένους καλλιτέχνες, σύνδρομο της επανάληψης επιτυχιών, με διαφορετικές ενορχηστρώσεις και συντελεστές. Επέλεξε να ανασύρει και να βάζει δίπλα του νέους καλλιτέχνες, δημιουργώντας γι αυτούς και μαζί με αυτούς . Έτσι κατάφερε να αναδείξει μια ομάδα πολλών και διαφορετικών συνεχιστών του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού. Και μαζί με αυτούς έφτιαξε ένα δίσκο σταθμό στην αναβίωση της κωμωδίας «Αχαρνείς» του Αριστοφάνη με ζωντανό επίκαιρο λόγο, χωρίς ακρότητες και μεμψίμοιρη προγονοπληξία!

Ο εθνικός μας Νιόνιος παρά την ηλικία του συνεχίζει να αφουγκράζεται, να "νοιώθει" το καινούργιο, που αέναα έρχεται να σπρώξει στη λήθη το παλιό και τολμά να αναθεωρεί τον εαυτό του, ξεκινώντας από το τέρμα…. «Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, μα ούτε και στους μεγάλους, πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά, πως είμαι ασχημοπαπαγάλος»…

Έτσι, «με το ματάκι παιχνιδιάρικο και με το κεφαλάκι πάνω στον πάγκο του χασάπη», διασώζεται από τα βάραθρα της αυταρέσκειας, όπως έδειξε με τη μεγάλη συναυλία του στο Παναθηναϊκό στάδιο. Με τα «τραπεζάκια έξω» μας κάλεσε με όλη την παρέα του σε «χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς». 

Πηγές φωτογραφιών: http://www.protagon.gr & Dionysis Savvopoulos facebook